Uwielbiam płaszcze. Warunki klimatyczne, w których przyszło mi żyć oraz codzienne poskramianie trzech małych chłopców,  zmuszają mnie do częstego wkładania kurtki, ale ja nie poddaję się tak łatwo! Brakowało mi niezmiernie alternatywy dla mojej puchowej parki i w końcu zdecydowałam, że czas wyjść potrzebie naprzeciw. Całkiem niedawno stałam się posiadaczką 2 metrów czarnej wełnianej mieszanki, która kosztowała mnie całe 2 euro w centrum recyklingowym. Tkanina średniej grubości, całkiem przyjemna w obróbce. Do tego dorzuciłam podszewkę z ociepliną, bo miało być ciepło.

Przysiadłam do tego projektu z postanowieniami: chciałam nauczyć się czegoś nowego i chciałam zrobić to dokładnie, i rzetelnie. Szyłam powoli. Założyłam, że się nie będę spieszyć, ale szczerze mówiąc, nie dałabym rady zrobić nic szybciej: wyrwałam tyle chwil na szycie, ile mogłam. Przeczytałam i obejrzałam intrukcje płaszczowe na wspaniałym blogu SZYJĘ, BO KOCHAM I POTRAFIĘ. Myślałam dłuższą chwilę w którą stronę pójść z kołnierzem. Zdecydowałam też, że zadebiutuję kieszeniami z zakładką oraz odszywaną dziurką na guzik. 

Rezultat mnie satysfakcjonuje, chociaż nawściekałam się przy odszywaniu dołu płaszcza. Podszewka z ociepliną nie jest fajna jeśli chodzi o wykańczanie. Zaprasowany dół zaczął falować.. Miałam całkiem niedawno ten sam problem i obiecałam sobie, że następnym razem muszę koniecznie usztywnić dół płaszcza. I co? Zapomniałam! Ostatni etap podszywania płaszcza to coś, nad czym muszę popracować. 

Gdybym miała więcej materiału, to płaszcz byłby ciut dłuższy, ale z drugiej strony uwielbiam jak nie zostają żadne resztki, co stało się w tym przypadku. 

. . .

I love coats. Nonetheless, climate conditions and everyday running after my three little boys force me very often to put a parka on. But I don't give up so easily! I missed so much an alternative for my parka and ultimately I decided it was time to meet my need. Quite recently I spent 2 euros in an eco center and thereby became an owner of 2 meters of black woolen blend. A medium heavy fabric, pretty good to work with. I added some winter lining as I aimed at warm coat.

When I started to think about my new project I had some resolutions: I wanted to learn something new as well as work precisely and earnestly on it. I was sewing slowly. I had planned that there is no hurry, but being honest I would not have been able to do it faster. I ripped out as many moments for sewing as I could. I went through THIS WONDERFUL BLOG and instructions found there. I was thinking a bit longer on the collar.  And finally decided also to make welt pockets and bound buttonhole for the first time ever.

The result satisfied me but I have to admit I went furious while finishing the bottom of the coat. A thick insulated lining is not really a dream. Ironed hemline started to bulge... Not a long time ago I had the same problem and I promised myself that next time I will stiff the bottom. And you know what? I forgot! This last phase of finishing the coat is something I have to work on harder.

If I had more fabric the coat would be a little bit longer but on the other hand I am extremely happy that no remnants left.

Materials: black woolen blend, black winter lining, one button.

Nie mogłoby być prostszej sukienki. Zielona, ciężka dzianina leżała odłogiem i nie miałam na nią pomysłu. Praktycznie przeznaczyłam ją na kolejne spodnie dla syna. Ale, ale, niespodziewanie doznałam oświecenia. I zapragnęłam sukienki: prostej, niekrępującej, nie za krótkiej, nie za długiej, z kwadratowymi kieszeniami, która będzie elegancko koegzystować z moją skórzaną kurtką. I już. Jedyną wadą tej mega przyjemnej w dotyku i noszeniu dzianiny jest jej ciężar. Dół sukienki wyciągnął się i wymaga ponownego podłożenia.  

You cannot imagine more simple dress than this one. Green, heavy knit wasn't going to be wasted but I didn't have any particular idea what to do with that. Almost decided to sew another pair of sweatpants for my son. But then  unexpectedly it enlightened me. And I just wished for a dress: simple and  non-constraining one, not too short, not too long, with square pockets, nicely interacting with my leather jacket. And that's it. The only flaw of this super-nice-in-touch-and-wear-fabric is its weight. The hemline has stretched out and it has to be redone.

Plan był taki: szara, dzianinowa, prosta sukienka. Taki tiszert przedłużony za kolano. Nie, nie tszert, bo miała być  bez rękawów. Przemyślałam, skroiłam, uszyłam. Porażka! Sukienka w zamyśle miała być luźna. Niestety wyszła dopasowana i przy tej dzianinie niezbyt rozciągliwej wygądała zupełnie nie tak, jak miała wyglądać. Chciałam uratować materiał, bo był dobrej jakości. Koniecznością był luźny krój. Pociachałam jak mogłam nieszczęsną sukienkę i jakimś cudem udało mi się stworzyć koszulkę. Rękawy i dół są surowe, łączenie dwóch części też miało na surowe wyglądać. Do tego dodałam patchworkową kieszonkę. Lubię ją.

The plan was following: a grey, jersey, simple dress. A knee-length t-shirt. No, not a t-shirt. It was supposed to be without sleeves. I thought it over, I cut it, I made it. Failure! The dress was supposed to be loose. Unfortunately it became well-fitting and because of the jersey which is not much stretchy, it looked exactly opposite to what it was supposed to look like. I wanted to save the fabric due to its good quality. The basic and only assumption was: a loose cut was a necessity. I did what I could with this unfortunate dress and miraculously I came up with a t-shirt. Sleeves and a bottom are cut raw. I added also quite a big patchwork pocket. I like it. 

Często zaglądam do centrów recyklingowych i pierwsze kroki zawsze kieruję w stronę półek z tkaninami. Od czasu do czasu znajduję coś, co zwróci moją uwagę. Nie biorę już wszystkiego, co mi się podoba. Biorę tylko to, na co mam od razu pomysł. Inaczej zginę pod stosami pięknych tkanin, na które nie mam pomysłu. Kawałek tej kraty spodobał mi się od razu. Ponieważ był niewielki, to pomyślałam o spódnicy, ale po przemyśleniu sprawy zdałam sobie sprawę, że na obecnym etapie mojego życia spódnice nie są zdecydowanie chodliwym towarem.. Więc nie kombinując wiele, powstała minimalistyczna sukienka o długości takiej, na jaką pozwolił posiądnięty kawałek. Jak rzadko, nie było nawet resztek do wyrzucenia. Dekolt obszyłam aksamitką, wiązaną na karku. Nie powiem, polubiłyśmy się.

I visit often recycling centers and run immediately to the shelves filled with textiles. From time to time I find something that catches my attention. I do not buy (anymore) everything what I like. My current policy is: if I have an idea to use it I take the fabric. Otherwise I will just drown in the sea of beautiful fabrics, which I don't know what to use for. A piece of this checked textile I liked straight away. It was a small piece so my first idea was connected with a skirt but after giving it a second thought I realized that in my current life skirts are not really popular.. So without too much thinking, I just made this minimalist dress (the length of the dress dictated by the length of my piece). And as happens very rarely, no remnants this time. The neckline I finished with the velvet ribbon. I cannot deny, we got to like each other (I and the dress).  

Materials: checked woolen blend, black velvet ribbon.

Zwykle szycie zaczynam od tkaniny. Zwykle to tkanina inspiruje mnie do wyboru takiej, a nie innej części garderoby. Zwykle to struktura, kolor, wzór czy jego brak jest impulsem do poszukiwania odpowiedniej formy, która wydobędzie z tkaniny to, co w niej najbardziej intreresujące. 

Tym razem było inaczej. Tym razem zaczęło się od formy bluzki. Wiedziałam, że na pewno spróbuję ją uszyć, bo zachwyciła mnie w niej prostota. Prostota w geometrycznych panelach, wyraźnych cięciach, ostrej linii dekoltu. Chciałam, żeby to wszystko było widoczne, więc zdecydowałam się na tkaninę bez żadnego wzoru. W swoich zapasach znalazłam białą, delikatnie prążkowaną tkaninę koszulową. Na wykroju się nie zawiodłam. Bluzka jest prosta w uszyciu, ale nie jest kolejnym zwykłym tiszertem. Nie lubię się powtarzać, ale w tym wypadku mam ochotę uszyć ten sam model w innym kolorze.

Mam przyjaciółkę. Przechodzi obecnie fazę trupiej czaszki. I z tej okazji zapragnęłam - bardzo bardzo - podarować jej coś w ten deseń. I w efekcie, urodzinowo dostało jej się takie coś. Na ramię, nie za wielka, ale na więcej niż tylko telefon. Ze sztucznej czarnej skóry, wyściełana w środku bawełną z motywem meksykańskiego dnia zmarłych. Czaszkę wyszyłam koralikami w ilości niewiadomej, ale policzalnej. W ramach bonusu kieszonka na zamek. Tak się postarałam! Prezent się spodobał, więc mam nadzieję, że się dobrze nosi.

I have a friend. She is going now through a skull phase. And therefore I wanted to give her something somehow related to this motive. As a result she got a birthday present in a form presented below. A shoulder bag, not too big, but big enough to fit in more than only a cell. Made of a black faux leather, with a day of the dead theme colourful cotton padding. I have stitched an unknown but countable amount of beads to create a skull. And there is a bonus: a zipper pocket. I have tried really hard! The gift has been approved and hopefully still gives some joy.

Tę wiskozę w ptaki kupiłam chyba ze cztery lata temu. Porządny kawał materiału i miała być sukienka. Taki był  pierwszy pomysł. Czas leciał, materiał zagubił się w czeluściach szafy, a do tego jeszcze pomysł ewoluował. Nowe wizje zaczęły się wyłaniać. A może jednak bluzka? Ale czy dla mnie? Może dla siostry? Albo znajomej dziewczynki? Przypadkowo też zauważyłam, że rzeczona wiskoza świetnie się spasowała z szarą dresówką... I w końcu pod koniec zeszłego lata chęć uszycia sukienki odżyła. Wykrój zgodny z pomysłem oryginalnym. A wykrój godny uwagi. Ładna forma sukienki, dobrze dopasowane rękawy, nie trzeba koniecznie robić rozcięcia z tyłu, ba, nie  trzeba nawet zamka! Sukienkę skróciłam, bo odniosłam wrażenie, że przy dłuższej wersji byłam zbyt zaptaszona! Aha, a materiału jeszcze sporo zostało. I dla siostry starczy, i dla znajomej dziewczynki.

This birdy-viscose I bought probably 4 yeras ago. Quite a big piece and a dress was its destiny. That was my first idea. The time was flying, the fabric got lost in the abyss and on top of that the idea evolved. New visions started to emerge. Maybe a blouse would be better? Do these birds fit me? Maybe would be better for my sister? Or maybe even better for the familiar little girl? Accidentally I have also found out that the viscose matches excellent a grey college... But finally at the end of last summer my urge to sew a dress revived. The pattern comes from the original idea. And it is a noteworthy pattern. A  pretty dress form, well fitted sleeves, no need for the back opening as well as a zipper. I decided to shorten the dress cause I got the feeling that in a longer version I was just overburdened by these birds! Oh, and there is sooo much left of the fabric. It will be still enough for something for my sister as well as the familiar little girl.