Plan był taki: szara, dzianinowa, prosta sukienka. Taki tiszert przedłużony za kolano. Nie, nie tszert, bo miała być  bez rękawów. Przemyślałam, skroiłam, uszyłam. Porażka! Sukienka w zamyśle miała być luźna. Niestety wyszła dopasowana i przy tej dzianinie niezbyt rozciągliwej wygądała zupełnie nie tak, jak miała wyglądać. Chciałam uratować materiał, bo był dobrej jakości. Koniecznością był luźny krój. Pociachałam jak mogłam nieszczęsną sukienkę i jakimś cudem udało mi się stworzyć koszulkę. Rękawy i dół są surowe, łączenie dwóch części też miało na surowe wyglądać. Do tego dodałam patchworkową kieszonkę. Lubię ją.

The plan was following: a grey, jersey, simple dress. A knee-length t-shirt. No, not a t-shirt. It was supposed to be without sleeves. I thought it over, I cut it, I made it. Failure! The dress was supposed to be loose. Unfortunately it became well-fitting and because of the jersey which is not much stretchy, it looked exactly opposite to what it was supposed to look like. I wanted to save the fabric due to its good quality. The basic and only assumption was: a loose cut was a necessity. I did what I could with this unfortunate dress and miraculously I came up with a t-shirt. Sleeves and a bottom are cut raw. I added also quite a big patchwork pocket. I like it. 

Często zaglądam do centrów recyklingowych i pierwsze kroki zawsze kieruję w stronę półek z tkaninami. Od czasu do czasu znajduję coś, co zwróci moją uwagę. Nie biorę już wszystkiego, co mi się podoba. Biorę tylko to, na co mam od razu pomysł. Inaczej zginę pod stosami pięknych tkanin, na które nie mam pomysłu. Kawałek tej kraty spodobał mi się od razu. Ponieważ był niewielki, to pomyślałam o spódnicy, ale po przemyśleniu sprawy zdałam sobie sprawę, że na obecnym etapie mojego życia spódnice nie są zdecydowanie chodliwym towarem.. Więc nie kombinując wiele, powstała minimalistyczna sukienka o długości takiej, na jaką pozwolił posiądnięty kawałek. Jak rzadko, nie było nawet resztek do wyrzucenia. Dekolt obszyłam aksamitką, wiązaną na karku. Nie powiem, polubiłyśmy się.

I visit often recycling centers and run immediately to the shelves filled with textiles. From time to time I find something that catches my attention. I do not buy (anymore) everything what I like. My current policy is: if I have an idea to use it I take the fabric. Otherwise I will just drown in the sea of beautiful fabrics, which I don't know what to use for. A piece of this checked textile I liked straight away. It was a small piece so my first idea was connected with a skirt but after giving it a second thought I realized that in my current life skirts are not really popular.. So without too much thinking, I just made this minimalist dress (the length of the dress dictated by the length of my piece). And as happens very rarely, no remnants this time. The neckline I finished with the velvet ribbon. I cannot deny, we got to like each other (I and the dress).  

Materials: checked woolen blend, black velvet ribbon.

Zwykle szycie zaczynam od tkaniny. Zwykle to tkanina inspiruje mnie do wyboru takiej, a nie innej części garderoby. Zwykle to struktura, kolor, wzór czy jego brak jest impulsem do poszukiwania odpowiedniej formy, która wydobędzie z tkaniny to, co w niej najbardziej intreresujące. 

Tym razem było inaczej. Tym razem zaczęło się od formy bluzki. Wiedziałam, że na pewno spróbuję ją uszyć, bo zachwyciła mnie w niej prostota. Prostota w geometrycznych panelach, wyraźnych cięciach, ostrej linii dekoltu. Chciałam, żeby to wszystko było widoczne, więc zdecydowałam się na tkaninę bez żadnego wzoru. W swoich zapasach znalazłam białą, delikatnie prążkowaną tkaninę koszulową. Na wykroju się nie zawiodłam. Bluzka jest prosta w uszyciu, ale nie jest kolejnym zwykłym tiszertem. Nie lubię się powtarzać, ale w tym wypadku mam ochotę uszyć ten sam model w innym kolorze.

Mam przyjaciółkę. Przechodzi obecnie fazę trupiej czaszki. I z tej okazji zapragnęłam - bardzo bardzo - podarować jej coś w ten deseń. I w efekcie, urodzinowo dostało jej się takie coś. Na ramię, nie za wielka, ale na więcej niż tylko telefon. Ze sztucznej czarnej skóry, wyściełana w środku bawełną z motywem meksykańskiego dnia zmarłych. Czaszkę wyszyłam koralikami w ilości niewiadomej, ale policzalnej. W ramach bonusu kieszonka na zamek. Tak się postarałam! Prezent się spodobał, więc mam nadzieję, że się dobrze nosi.

I have a friend. She is going now through a skull phase. And therefore I wanted to give her something somehow related to this motive. As a result she got a birthday present in a form presented below. A shoulder bag, not too big, but big enough to fit in more than only a cell. Made of a black faux leather, with a day of the dead theme colourful cotton padding. I have stitched an unknown but countable amount of beads to create a skull. And there is a bonus: a zipper pocket. I have tried really hard! The gift has been approved and hopefully still gives some joy.

Tę wiskozę w ptaki kupiłam chyba ze cztery lata temu. Porządny kawał materiału i miała być sukienka. Taki był  pierwszy pomysł. Czas leciał, materiał zagubił się w czeluściach szafy, a do tego jeszcze pomysł ewoluował. Nowe wizje zaczęły się wyłaniać. A może jednak bluzka? Ale czy dla mnie? Może dla siostry? Albo znajomej dziewczynki? Przypadkowo też zauważyłam, że rzeczona wiskoza świetnie się spasowała z szarą dresówką... I w końcu pod koniec zeszłego lata chęć uszycia sukienki odżyła. Wykrój zgodny z pomysłem oryginalnym. A wykrój godny uwagi. Ładna forma sukienki, dobrze dopasowane rękawy, nie trzeba koniecznie robić rozcięcia z tyłu, ba, nie  trzeba nawet zamka! Sukienkę skróciłam, bo odniosłam wrażenie, że przy dłuższej wersji byłam zbyt zaptaszona! Aha, a materiału jeszcze sporo zostało. I dla siostry starczy, i dla znajomej dziewczynki.

This birdy-viscose I bought probably 4 yeras ago. Quite a big piece and a dress was its destiny. That was my first idea. The time was flying, the fabric got lost in the abyss and on top of that the idea evolved. New visions started to emerge. Maybe a blouse would be better? Do these birds fit me? Maybe would be better for my sister? Or maybe even better for the familiar little girl? Accidentally I have also found out that the viscose matches excellent a grey college... But finally at the end of last summer my urge to sew a dress revived. The pattern comes from the original idea. And it is a noteworthy pattern. A  pretty dress form, well fitted sleeves, no need for the back opening as well as a zipper. I decided to shorten the dress cause I got the feeling that in a longer version I was just overburdened by these birds! Oh, and there is sooo much left of the fabric. It will be still enough for something for my sister as well as the familiar little girl.